سنتز و شناسایی هیدروژل نانوکامپوزیتی آهن برپایه کربوکسی متیل سلولوز اصلاح شده با آکریل آمید و آکریلیک اسید و بررسی خواص دارورسانی آن

هیدروژل­‌ها شبکه­‌های پلیمری سه­ بعدی هستند که قابلیت نفوذ و نگه­داری مقادیر بسیار زیادی از محلول­‌های آبی را حتی با اعمال فشار خارجی دارند، بدون اینکه در آن حل شوند. این ترکیبات به شرایط محیطی مانند pH و قدرت یونی محلول حساس هستند. در این پژوهش، مجموعه‌­ای از هیدروژل­‌های نانوکامپوزیتی جدید برپایه کربوکسی متیل سلولوز با استفاده از آکریل آمید و آکریلیک اسید به­‌عنوان هوموپلیمر در مجاورت نانوذرات آهن به­‌عنوان شبکه­‌ساز و آمونیوم پرسولفات (APS) به­‌عنوان آغازگر تهیه شد. تمام عوامل متغیر مؤثر بر واکنش جذب آب به وسیله هیدروژل نانوکامپوزیت، با افزایش غلظت عوامل شبکه‌­ساز، آغازگر و نسبت مونومرها برای رسیدن به بیشینه جذب، بهینه­‌سازی شد. نتایج تجربی حاکی از این است که هیدروژل­‌های نانوکامپوزیتی بهینه­‌سازی شده در مقایسه با هیدروژل­‌های بدون نانوذرات رفتار تورمی بهتری نشان می­‌دهند. برای مثال هیدروژل نانوکامپوزیتی بهینه­‌سازی شده به­ خوبی نشان داد، قابلیت جذب آب  و خاصیت تورم تعادلی در 10 دقیقه ابتدایی انجام می­‌شود. همچنین، رفتار تورمی هیدروژل نانوکامپوزیتی در محلول­‌های با pH متفاوت ارزیابی شد. ساختار شیمیایی هیدروژل نانوکامپوزیتی تهیه شده با میکروسکوپی الکترونی عبوری (TEM)، میکروسکوپی الکترونی پویشی (SEM)، مغناطیس‌سنجی نمونه مرتعش (VSM)، گرماوزن­‌سنجی (TGA)، گرماوزن­‌سنجی مقایسه­‌ای (DTG) و طیف­‌سنجی زیرقرمز (FTIR) تأیید شد. برای مطالعه خاصیت دارورسانی و رهایش کنترل­ شده دارو، رهایش سدیم دیکلوفناک به­ عنوان مدل دارو از هیدروژل نانوکامپوزیتی سنتز شده در دو محیط بافری اسید و قلیا بررسی شد. نتایج نشان داد، هیدروژل­‌های مزبور ممکن است، برای فرایندهای رهایش دارو در بدن انسان مناسب باشند.